உருவமில்லாத ஒன்றால் உருவாகி
உலா வருவது
அமைதியாய் வந்து அமைதியாய்
அடங்குவது
மீனின் பேச்சுகளோ பாசியின் இடம்பெயர்வோ
என்று கிணற்றின் ஓரமாய்
என்னை யோசிக்க வைத்தது
கிணற்றை விழிக்கவைத்து
கனவாய் கரைவது
பாசிகளின் தூதுகளை
பகலவனுக்கு படைப்பது
ஆறுகளுக்கு கொலுசுகளே
இவைகள்தான்
சூரியனிடம் கடன்கொண்டு
வர்ணம் உடுத்துகின்றன
காற்று மிரட்டினால்
கரையிடம் புலம்புகின்றன
காலைவைத்தால் கண்ணீர்விட்டு
சாந்தமடைகின்றன
அழகோ அழகு இதன் பயணம்
மெல்ல மெல்ல மங்கை போல்
அசைந்து குறுநடனம் புரியும்
மீன்களை முத்தமிடும்
செடிகளைக் குளிப்பாட்டும்
சூரியனைச் சிறையிடும்
மிதப்பவனவிடம் மையல் கொள்ளும்
